PL EN
PRACA ORYGINALNA
Kształtowanie miasta a potencjał zieleni wielorodzinnej zabudowy mieszkaniowej
 
 
Więcej
Ukryj
1
Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego, Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej
 
 
Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz 2020;3:5-23
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Na przestrzeni lat miasta ulegają wielu przekształceniom w wyniku różnych czynników. Nie rzadko dzieje się tak z powodu osiągnięć technologicznych (np. wynalazków, takich jak maszyna parowa, samochód itp.), wówczas zurbanizowane przestrzenie stają się bardziej funkcjonalne. W innych przypadkach z kolei liczne zmiany prowadzą do degradacji (niekontrolowana zabudowa kosztem zieleni). Przed współczesnymi miastami stoi obecnie wiele wyzwań związanych, między innymi ze zmianami klimatycznymi oraz rozwojem osiągnięć techniki. W Polsce istotnym problemem staje się powoli zauważalna dezurbanizacja miast wynikająca z suburbanizacji możliwej dzięki rozwojowi połączeń komunikacyjnych i potrzebie lepszej jakości życia (np. redukcja zanieczyszczeń powietrza, dostępność zasobów przyrodniczych). Jednym z elementów, który może wspomóc miasta w procesie przywracania atrakcyjności są tereny zielone w ramach zabudowy wielorodzinnej. Stanowią one średnio od kilku do kilkunastu procent całkowitej powierzchni miasta. Niniejsze rozważania dotyczą, przede wszystkim terenów zieleni w ramach śródmiejskiej zabudowy kamienic. Obszary te według autorki stanowią niewykorzystany potencjał.
 
REFERENCJE (30)
1.
Adaptacja wrażliwych sektorów i obszarów Polski do zmian klimatu do roku 2070, http://klimada.mos.gov.pl (dostęp: 10.10.2020).
 
2.
Archiwum prac studenckich Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej, Poznań 2018.
 
3.
Asakawa S., The effects of greenery on the feeling of residents toward residential neighborhoods, „Journal of the Faculty of Agriculture” 1984, Vol. 62, No. 1, s. 83-97.
 
4.
Ashton J., Healthy Cities, Open University Press, Milton Keynes 1992.
 
5.
Banach M., Kształtowanie zieleni w zabudowie mieszkaniowej na przykładzie Poznania - rozprawa doktorska, Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej, Poznań 2010.
 
6.
Banach M., Park zamkowy w Poznaniu, Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej, Poznań 2005, s. 59-64.
 
7.
Bartosiewicz A., Urządzanie terenów zieleni, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Bielsko-Biała 1977.
 
8.
Bruzda-Łuczyńska M., Elementy naturalne środowiska. Teoria i zasady projektowania architektoniczno-urbanistycznego, Politechnika Krakowska im. T. Kościuszki, Kraków 1992.
 
9.
Chmielewski J.M., Mirecka M., Modernizacja osiedli mieszkaniowych, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2001.
 
10.
Czerwieniec M., Lewińska J., Zieleń w mieście, Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunikacji, Warszawa 1996.
 
11.
Drożdż-Szczybura M., Blokowiska „uczłowieczone”, „Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka” 2006, z. 6, s. 219-224.
 
12.
Hulicka A., Miasto zielone - miasto zrównoważone. Sposoby kształtowania miejskich terenów zieleni w nawiązaniu do idei Green City, „Prace Geograficzne” 2015, z. 141, s. 73-85.
 
13.
Jakość życia w Poznaniu, oprac. Wydział Rozwoju Miasta przy Urzędzie Miasta Poznania, Poznań, http://www.poznan.pl (dostęp: 10.10.2020).
 
14.
Lipińska A., Rola zieleni w osiedlu mieszkaniowym na przykładzie wybranych osiedli warszawskich, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1977.
 
15.
Mendat T., Środowisko naturalne Poznania, Wydawnictwo Total-Druk, Poznań 1996, s. 123-167.
 
16.
Miejscowy Plan Ogólny Zagospodarowania Przestrzennego Poznania, Poznań 1996.
 
17.
Mierzejewska L., Tereny zielone w strukturze przestrzennej miasta Poznania, Wydawnictwo PTPN, Poznań 2001.
 
18.
Pęski W., Zarządzanie zrównoważonym rozwojem miast, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1999.
 
19.
Piątkowska K., Scholtz A., Wirszyłło R., Rekreacja w osiedlu, Zakład Wydawnictw CRS, Warszawa 1976.
 
20.
Pokorski J., Siwiec A., Kształtowanie terenów zieleni, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1969.
 
21.
Ptaszycka A., Przestrzenie zielone w miastach, do dr. przygot. i oprac. J. Nalepka, przedm. T. Tołwiński, J. Zaremba, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Poznań 1950.
 
22.
Raszeja E., Gałecka-Drozda A., Współczesna interpretacja idei poznańskiego systemu zieleni miejskiej w kontekście strategii miasta zrównoważonego, „Studia Miejskie” 2015, t. 19, s. 75-86.
 
23.
Stiles R., Wskazówki do opracowania zagospodarowania przestrzeni miejskich, Projekt „UrbSpace”2011, www.urbanspaces.eu (dostęp: 10.10.2020).
 
24.
SUiKZPP, Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Poznania, Miejska Pracownia Urbanistyczna, Poznań 2006.
 
25.
Szukalski P., Nowe miasta w Polsce w XXI wieku, „Demografia i Gerontologia Społeczna. Biuletyn Informacyjny” 2019, nr 4, s. 1-5.
 
26.
Tołwiński T., Urbanistyka, t. 3, Zieleń w urbanistyce, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1963.
 
27.
Zachariasz A., Zieleń jako współczesny czynnik miastotwórczy ze szczególnym uwzględnieniem roli parków publicznych, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków 2006.
 
28.
Zaniewska H., Osiedle mieszkaniowe w idei zrównoważonego rozwoju, „Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka” 2006, z. 6, s. 211-218.
 
29.
Zaniewska H., Kowalewski A.T., Barek R., Zrównoważony rozwój osiedli i zespołów mieszkaniowych w strukturze miasta. Kryteria i poziomy odpowiedzialności (aspekty: przestrzenny, społeczny, techniczny, ekonomiczny), Instytut Rozwoju Miast, Kraków 2008, s. 31-59.
 
30.
Zielona Księga Aglomeracji Poznańskiej, oprac. Konsorcjum Badań nad Aglomeracją Poznańską, red. T. Kaczmarek. Ł. Mikuła, J. Nowak, Centrum Badań Metropolitalnych, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 2010.
 
ISSN:2658-2619
Journals System - logo
Scroll to top