PL EN
PRACA ORYGINALNA
Zieleń jako środek definiowania skali przestrzeni publicznej
 
 
Więcej
Ukryj
1
Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego, Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej
 
 
Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz 2020;3:171-195
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Zieleń w mieście odgrywa szereg pożytecznych ról, między innymi pomaga osiągnąć cele estetyczne i ekologiczne. Zbadanie licznych aspektów jej występowania w zespołach miejskich wymaga interdyscyplinarnego podejścia. Poniższy artykuł ma na celu analizę możliwości wykorzystania zieleni w celu modyfikacji percepcji skali przestrzeni. Zastosowane metody to studium przypadku oraz kwerenda terenowa, wykonana przez studentów Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej na obszarze powiatu poznańskiego w roku 2017. Główne rezultaty badań obejmują zdefiniowanie trzech stopni skali przestrzeni urbanistycznej występującej na terenie powiatu poznańskiego oraz wskazanie możliwości wpływania na ich percepcję poprzez wykorzystanie zieleni.
 
REFERENCJE (17)
1.
Alexander Ch., A Pattern Language. Towns, Buildings, Construction, Oxford University Press, Oxford 1977.
 
2.
Barek R., Fizjonomia miasteczek wielkopolskich w aspekcie tożsamości miejsca, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 1999.
 
3.
Bogdanowski J., Kompozycja i planowanie w architekturze krajobrazu, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Kraków 1976.
 
4.
Breuste J., Artmann M., Li J., Xie M., Special Issue on Green Infrastructure for Urban Sustainability, „Journal of Urban Planning and Development” 2015, Vol. 141, No. 3, s. 1-5.
 
5.
Cichy-Pazder E., Humanistyczne podstawy kompozycji miast. Wybrane aspekty percepcyjne i behawioralne, Ośrodek Kształcenia Urbanistów, Politechnika Krakowska, Kraków 1998.
 
6.
Czarnecki W., Planowanie miast i osiedli, t. 3, Tereny zielone, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Poznań-Warszawa 1961.
 
7.
Gehl J., Life Between Buildings. Using Public Space, transl. by J. Koch, Island Press, London 2011.
 
8.
Gehl, https://gehlpeople.com/ (dostęp: 28.05.2019).
 
9.
Gyurkovich J., Znaczenie form charakterystycznych dla kształtowania i percepcji przestrzeni. Wybrane zagadnienia kompozycji w architekturze i urbanistyce, Politechnika Krakowska, Kraków 1999.
 
10.
Januchta-Szostak A., Atrybuty dobrej przestrzeni publicznej w świetle badań jakości życia i percepcji przestrzeni miejskiej, „Przegląd Komunalny” 2012, nr 8, s. 58-62.
 
11.
Juchnowicz S., Śródmieścia miast polskich. Studia nad ukształtowaniem i rozwojem centrów, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1971.
 
12.
Norberg-Schulz Ch., Genius Loci. Paysage, Ambiance, Architecture, trans, by O. Seyler, Pierre Mardaga, Bruksela 1997.
 
13.
Pleskaczyńska K., Singapur - miasto przyjaznej przestrzeni, Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, Poznań 2013.
 
14.
Sobczyńska K., Zieleń jako element współczesnego miasta i jej rola w przestrzeniach publicznych Poznania - rozprawa doktorska, Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej, Poznań 2014.
 
15.
Sudoł T., Analiza kompozycji wnętrz urbanistycznych w procesie rewaloryzacji małych miast na przykładach rynków wybranych miasteczek województwa poznańskiego, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 1984.
 
16.
Tołwiński T., Urbanistyka, t. 1-2, Wydawnictwo Zakładu Urbanistyki Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1939.
 
17.
Zachariasz A., Zieleń jako współczesny czynnik miastotwórczy ze szczególnym uwzględnieniem roli parków publicznych, Politechnika Krakowska, Kraków 2006.
 
ISSN:2658-2619
Journals System - logo
Scroll to top