W ostatnich latach zarówno architekci, jak i psychologowie coraz bardziej dostrzegają, że sposób, w jaki ludzie postrzegają przestrzeń i poruszają się w niej, wpływa na ich emocje i sposób myślenia. Szukając sposobów opisu tego związku, wielu badaczy ponownie zwraca się ku ideom obecnym w tradycyjnym Feng Shui. Choć jego korzenie sięgają starożytności, Feng Shui można dziś odczytywać raczej jako refleksję nad tym, jak ludzkie życie dostosowuje się do otoczenia, niż jako zbiór mistycznych nakazów. Jego centralne założenie – że człowiek i natura funkcjonują najlepiej w stanie równowagi – pozostaje blisko związane ze współczesnym dążeniem do fizycznego komfortu i psychicznego spokoju. Jeśli zestawić pojęcie qi, życiowej energii opisywanej w Feng Shui, z koncepcją „sprzężenia percepcyjnego” znaną z psychologii środowiskowej, podobieństwo okazuje się uderzające [Ulrich 1983]. Niniejszy artykuł bada tę relację, analizując sześć projektów wnętrz wykonanych przez studentów oraz przekładając zasady Feng Shui na wskaźniki, które można testować i porównywać w kategoriach psychologicznych.