Wizualizacja projektowa jako ogólna nazwa graficznych metod tworzenia, analizy i przekazywania informacji, w procesie projektowania przestrzeni architektonicznej oraz urbanistycznej, pełni rolę wspomagającego narzędzia projektowego, jak i marketingowego. Środki wizualne stanowią pomocne narzędzie w przedstawianiu nieistniejącej tkanki historycznej i obrazowaniu historycznego kontekstu, służą wymianie idei na wcześniejszych etapach procesu, obrazują projektowane wizje, są też elementem konkurencyjnej „sprzedaży” produktu, jakim każdorazowo jest nowo projektowana przestrzeń. Graficzne metody prezentacji przestrzeni, niezależnie od użytego narzędzia i osadzenia w epoce historycznej, mają wpływ na charakter prowadzonych prac badawczych i projektowych. Wizualizacja służy celom poznawczym, a także archiwizacyjnym oraz dydaktycznym. Pojmowana jako środek wyrazu artystycznego, zaliczana może być również do autonomicznej kategorii sztuk plastycznych. Nadrzędnym narzędziem, którym posługują się wszystkie uczestniczące w procesie projektowym strony jest obraz, traktowany jako podstawowy język ułatwiający porozumiewanie się pomiędzy architektem a branżystami i inwestorem, będący jednocześnie podstawową metodą oraz podmiotem materializującym proponowaną ideę. W obecnych czasach graficzne metody prezentacji przestrzeni wykraczają dalece poza klasyczne wydanie rysunku, sięgając po środki wyrazu mogące potęgować ostateczne wrażenie odbioru.