Miasto Pekin objęło wiodącą rolę w promowaniu rewitalizacji starożytnych miast, zgodnie z wysokim poziomem urbanizacji i wytycznymi „połączenia ochrony i innowacji”. Rewitalizacja nie polega na „naprawianiu tego, co jest”; zamiast tego integruje elementy nowoczesnego projektu architektonicznego z budynkami i wykorzystuje innowacyjne strategie poprzez przestrzenne formy zabytkowych bloków. W artykule wykorzystano przegląd literatury i studia przypadków w celu zbadania relacji pomiędzy „starożytnymi blokami” a „nowoczesnymi budynkami” w Pekinie. Zbadano i sklasyfikowano różne formy nowo innowacyjnych tradycyjnych budynków (np. w Nanlouguxiang, Hu'er Hutong i Pekin Square w Dashilar) oraz nowoczesnych, nowych budynków (np. w China Grand Theatre i China Zun). W artykule w szczególności skupiono się na przewidywaniu kolejnego etapu rewitalizacji poprzez analizę różnych ról, jakie pełnią zarówno tradycyjne, jak i nowoczesne budynki w zabytkowych blokach oraz ich innowacyjne, nowoczesne projekty. Studium przypadku Pekinu można wykorzystać do zrozumienia kulturowych konotacji nowoczesnej architektury w celu promowania stron a jak innowacji i rewitalizacji miasto