Tematem artykułu są zagadnienia dotyczące działań inwestycyjnych w strefach miejskich objętych ochroną konserwatorską. Autor przedstawia problem ingerencji współczesnych form architektonicznych w historyczne układy małych miast. Konsekwencje wpro-wadzania nowych obiektów w istniejące struktury urbanistyczne, mogą być pozytywne lub negatywne. Mogą przyczynić się do ich uatrakcyjnienia, do poprawy infrastruktury i podniesienia jakości życia mieszkańców. Mogą także powodować chaos i destrukcję two-rzonych przez wieki założeń. Przedmiotem szczególnego zainteresowania autora są ośrodki o charakterze turystycznym. To miejsca w których mamy do czynienia z procesem dynamicznych przeobrażeń związanych z dużą aktywnością inwestycyjną. Przestrzenie miast są uzupełniane obiektami o zróżnicowanej jakości i skali. W ich tkance pojawiają się rozwiązania z jednej strony oryginalne a z drugiej obce w kontekście lokalnych uwarunkowań. Często są one oderwane od miejscowej tradycji budowlanej i dziedzictwa kul-turowego. Kwestie ładu przestrzennego i ciągłości kompozycyjnej a także względy estetyczne są w wielu przypadkach ignorowane. Klimat miast i ich historyczny charakter nie mają znaczenia. Autor prezentuje własne doświadczenia związane z pracami projektowymi prowadzonymi w przestrzeni małego miasta tury-stycznego jakim jest Karpacz.