W artykule zawarto wybrane aspekty związane z procesem analitycznym i projektowym przebudowy głównego placu w mieście z perspektywy architekta projektanta na przykładzie placu Fryderyka Chopina w Nowym Tomyślu. Uwarunkowania formalno-przestrzenne lub funkcjonalne, bądź ich połączenie, są wyznacznikiem przestrzeni określanej jako centrum. Walory kulturowe miejsca, w tym te odnoszące się do historii, związane z jego tożsamością, decydują o zakresie zachowania, wyeksponowania i dopuszczalnych zmianach ich istotnych elementów. Komponenty przestrzeni, kompozycja urbanistyczna, cechy zabudowy, dominanty formalne i funkcjonalne wraz z kontekstem są kanwą do wyznaczenia zakresu ingerencji projektowej w istniejącej strukturze przestrzennej. Potrzeby społeczne, profil użytkowników – społeczności lokalnej oraz wizytatorów – wpływają na przyjęte rozwiązania funkcjonalne. Analiza powiązań transportowych, głównych kierunków napływu użytkowników, ich hierarchii i funkcji, pozwala na określenie zakresu dostępności komunikacyjnej.