Obraz jako jedna z form komunikacji służy przekazywaniu odbiorcy emocji, wartości oraz idei. Stanowi też zbiór odczytywanych w trakcie procesu poznawczego danych o formach przestrzennych. Sytuacja ta może wpływać na optymalizację procesów projek-towych, przekładając się na charakter tworzonych przestrzeni architektonicznych oraz urbanistycznych, poddawanych autorskiej interpretacji i analizie. Ocena ich jakości i kom-fortu użytkowania zależna jest od formy, funkcji, struktury oraz kontekstu, a rejestrowa-na jest przy udziale udziałem intuicyjnie działającego zmysłu rozpoznania bezpieczeń-stwa i wygody. Świadome poszerzenie pola odbioru oraz interpretacji przestrzeni o sfery sensualnej percepcji, otwiera nowe możliwości interpretacji oraz zbliża do siebie odległe obszary badań, dając nowy wymiar artefaktom (dziełom sztuki), traktowanym jako czynnik opiniotwórczy, także w środowiskach bezpośrednio niezwiązanych z procesem projektowym oraz wykonawczym. Metody badawcze opierają się na analizie modelowej architektury w procesie pogłębionej percepcji oraz zapisu interpretacji.