Niniejszy artykuł poświęcony jest osadzie Świętego Wojciecha która do końca XVIII wieku była jedną z 29 osad otaczających miasto lokacyjne Po-znań. W niniejszym artykule przedstawiona zostanie krótka historia tej osady, jej przemiany przestrzenne dokonane w XIX i XX wieku, oraz ukazane zostaną badania które pozwoliły na odtworzenie dawnego historycznego krajobra-zu Świętego Wojciecha z XVIII wieku. Jednym ze znaczących elementów osadniczych otaczających miasto lokacyj-ne Poznań była osada Świętego Wojciecha. Osada ta położona była na trasie komunikacyjnej wychodzącej z Poznania na północ do Wronek, Wałcza, Piły i na północny zachód w kierunku Międzyrzecza i Szczecina. Położenie osady było w dość charakterystycznym przyrodniczo miejscu a mianowicie na wzgórzu zwanym wzgórzem Świętego Wojciecha. Wzniesienie to znajdowało się w pradolinie rzeczek Bogdanki i Wierzbaka które to rzeczki wzgórze z dwóch stron opływały tworząc wyspę. Na wyspie tej zaraz obok wzgórza Świętego Wojciecha istniały jeszcze dwa charakterystyczne wzniesienia. Pierwszy z nich posiadał nazwę Łysej Góry i położony był po północnej stro-nie (obecnie jest to wzniesienie przy pomniku Armii Poznań). Drugie wzgórze bez nazwy położone było na północny zachód od wzgórza Świętego Wojcie-cha (obecnie jest to teren przy cmentarzu dla zasłużonych).