We współczesnej architekturze powszechne jest stosowanie widocznych ścian i kon-strukcji z betonu, co nie dziwi w reprezentacyjnych wnętrzach o surowych betonowych powierzchniach. Ten materiał przyczynił się istotnie do metamorfozy architektury, która nastąpiła w okresie modernizmu. Dzięki użyciu konstrukcji betonowych możliwe stało się tworzenie nowatorskich kształtów i struktur, co było zgodne z dążeniem modernizmu do eksperymentowania i odrzucania tradycyjnych form architektonicznych. Proces zmiany podejścia architektów, od zakrywania do otwartego ujawniania materiałów konstrukcyj-nych, w tym betonu, przyczynił się do wykrystalizowania brutalizmu, kolejnego ważnego stylu architektonicznego. Nowoczesne idee architektoniczne znalazły swoje odzwierciedle-nie w muzeach i galeriach powstających od drugiej połowy XX wieku, tym samym łamiąc dotychczasowe standardy estetyczne dla przestrzeni wystawienniczych. Beton, z materia-łu konstrukcyjnego budynku, został wprowadzony do sal ekspozycyjnych i używany jako materiał wykończenia wnętrzarskiego oraz jako tło dla eksponatów. Analiza wybranych przykładów pozwoliła opisać trzy główne etapy zmiany podejścia do użycia betonu: od szczerej konstrukcji, przez traktowanie betonowych elementów jako szlachetnych detali kompozycji wnętrz wystawienniczych, po unikalną formę, kiedy to możliwości konstruk-cyjne i fakturalne betonu pozwalają zawrzeć w nim elementy ekspresji i narracji