Niewątpliwie system ochrony zdrowia w Polsce wymaga reformy systemowej. Jest to proces bardzo złożony, powiązany z koniecznością wprowadzenia wielu zmian polegających na wprowadzeniu transformacji, deregulacji oraz odwróconej piramidy świadczeń zgodnie z założeniami koncepcji wypracowanej w Ministerstwie Zdrowia. Elementy tej koncepcji są nierozłączne i powinny uwzględniać aktualne wyzwania stojące przed ochroną zdrowia w Polsce, wymagające nowoczesnej infrastruktury, transferu nowych technologii oraz szczegółowego mapowania potrzeb pacjentów. Zastanawiające jest, dlaczego w tych założeniach brakuje miejsca dla instytucji partnerstwa publiczno-prywatnego. Instytucja ta jest znana w Polsce od 2005 r. Pomimo wielu prób podejmowanych na rzecz jej upowszechnienia nie sprawdza się ona w obszarze ochrony zdrowia na polskim gruncie. Autorka podejmuje w opracowaniu kwestie dotyczące rozumienia partnerstwa publiczno-prywatnego, trybu wyboru partnera prywatnego. Odwołuje się przy tym do rozwiązań funkcjonujących w innych krajach. Pokazuje też obszary, w których partnerstwo publiczno-prywatne mogłoby mieć zastosowanie w systemie ochrony zdrowia. Ostatnia część opracowania dotyczy realizacji Szpitala Powiatowego w Żywcu.