Wągrowiec jest miastem o średniowiecznym rodowodzie, na którym swoją obecność w przestrzeni miasta odcisnęli Prusacy. Zaborcy, na obrzeżach istniejącego miasta, stworzyli na przełomie XIX i XX wieku przestrzeń, która rozmachem architektonicznym miała przesłonić historyczne centrum powiatowego miasta. W wolnej Polsce ulica Kościuszki po 1918 roku, aż do czasów współczesnych odgrywa ważną rolę w życiu miasta, pomimo pruskiej w większości architektury. To właśnie tam mieszczą się ważne dla mieszkańców instytucje (urząd miasta, starostwo powiatowe, sąd czy szkoły). W PRL-u bardzo ważną rolę w polityce wewnętrznej kraju odgrywał wypoczynek, dlatego stawiano ośrodki wypoczynkowe zarówno w głuszy - nie zważając na brak mediów, jak i w sąsiedztwie zabytkowej tkanki miejskiej, czyli wszędzie tam gdzie dostrzegano potencjał wypoczynkowy (np. jezioro). W latach 60 XX wieku na fali budowy ośrodków wypoczynkowych, w Wągrowcu wybudowano modernistyczny ośrodek nad jeziorem Durowskim oraz amfiteatr w sąsiedztwie historycznej zabudowy. W artykule autorka przedstawia historię Wągrowca, ulicy Kościuszki. Omawia modernistyczną architekturę i jej relacje z otoczeniem, analizuje jej wpływ na pierwotny kształt ulicy. Ukazuje obecny wygląd ośrodka.