Artykuł opisuje proces estetycznej modernizacji wraz renowacją modernistycznej willi z roku 1932 zlokalizowanej na granicy poznańskiej modernistycznej dzielnicy „Abisynia”. Budynek ze względu na uwarunkowania historyczne, nigdy nie został w pełni ukończony, a jego pierwotny wygląd zewnętrzny do dziś pozostaje niewiadomą. Tym samym proces stanowi połączenie procesu rekonstrukcji oraz przypuszczenia badawczego, co do zamierzonej formy budynku. Wobec braku materiałów źródłowych, jak również stwierdzonej przez autorów indolencji opisanego zbioru uznanych metod badawczych – podjęto decyzję o opracowaniu autorskiej metody badawczej. Metoda ta, dalej zwana katalogiem cech, została implementowana do projektu rekonstrukcji willi. Opracowany katalog i metoda badawcza wykazała zgodność propozycji projektowej (A) na poziomie 67% i 19% dla (B). Wobec uzyskanych wyników koncepcja (B) została odrzucona, natomiast koncepcja (A) udoskonalona do poziomu 86%. Podsumowanie artykułu wskazuje wyższość statystycznych metod badawczych nad tradycyjnymi metodami badania architektury historycznej. Artykuł opisuje proces estetycznej modernizacji wraz renowacją modernistycznej willi z roku 1932 zlokalizowanej na granicy poznańskiej modernistycznej dzielnicy „Abisynia”. Budynek ze względu na uwarunkowania historyczne, nigdy nie został w pełni ukończony, a jego pierwotny wygląd zewnętrzny do dziś pozostaje niewiadomą. Tym samym proces stanowi połączenie procesu rekonstrukcji oraz przypuszczenia badawczego, co do zamierzonej formy budynku. Wobec braku materiałów źródłowych, jak również stwierdzonej przez autorów indolencji opisanego zbioru uznanych metod badawczych – podjęto decyzję o opracowaniu autorskiej metody badawczej.