Ekspansja budownictwa mieszkalnego na terenach podmiejskich powoduje, że obszary te są obecnie miejscem szczególnie narażonym na degradację przestrzenną oraz różne problemy będące następstwem tego zjawiska. Gwałtowny rozwój mieszkalnictwa w stre-fach podmiejskich jest źródłem wielu niekorzystnych procesów. Ich skutkiem jest m.in. brak spójności struktury architektonicznej i urbanistycznej miejscowości, który jest jednym z elementów pogłębiających nieład przestrzenny. Przedmiotem prezentowanych badań są fizyczne cechy zabudowy, które w największym stopniu decydują o zaburzeniu skali i formy terenów zabudowanych. Autorzy badania postawili sobie za cel stworzenie metody, która umożliwi ocenę spójności przestrzennej. Pozwoli ona na przeprowadzenie diagnozy obszarów zabudowanych oraz sformułowanie wytycznych do planów miejscowych i studium gmin.