W artykule, na przykładzie Opolna-Zdroju, przedstawiono sposób włączenia problemów ochrony dziedzictwa kulturowego w procesy transformacji społeczno-gospodarczej w regionie zdominowanym przez przemysł wydobywczo-energetyczny. Działania kombinatu górniczo-energetycznego Turów spowodowały w ciągu ostatnich 75 lat rozległe, negatywne skutki w regionie. Nadmierne wydobycie węgla brunatnego do-prowadziło Opolno do niemal całkowitego unicestwienia. Po zażegnaniu zagrożeń pojawił się problem rewitalizacji – jej napędu. Skuteczne może być wykorzystanie uśpionego dziedzictwa. Zgodnie z teorią Perroux, wyodrębnienie tego potencjału następuje punktowo – w dobrze zdefiniowanym ognisku, dającym fali rewitalizacji siłę. W Opolnie węzłowym elementem takich działań staje się rewitalizacja opuszczonego budynku Łaźni Cesarskich – przyszłego katalizatora społecznej i gospodarczej innowacyjności. Artykuł prezentuje działania analityczne oraz koncepcje projektu adaptacji Łaźni, wykonane przez studentów i pracowników Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej we współpracy ze Stowarzyszeniem „Dom Kołodzieja”. Ważnym aspektem popularyzacji oraz strategii jego ochrony jest uzmysłowie-nie mieszkańcom i władzom roli, którą obiekty zabytkowe powinny pełnić w strategii transformacji i rozwoju regionu degradowanego przez anachroniczny kompleks paliwowo-energetyczny.