Celem artykułu jest przedstawienie potencjału symulatorów starości GERT jako innowacyjnego narzędzia dydaktycznego w edukacji architektonicznej. W obliczu starzejącego się społeczeństwa projektowanie uniwersalne staje się jednym z kluczowych wyzwań dla architektów. Autorka wskazuje na konieczność uzupełnienia tradycyjnych metod kształcenia (wykład, laboratorium, projekt, praktyka zawodowa) o formy aktywne, pozwalające studentom doświadczyć, niejako organoleptycznie, ograniczeń dotykających osób starszych. W artykule omówiono wyniki warsztatów prze-prowadzonych na kierunku Architektury Wnętrz Politechniki Poznańskiej, w których wykorzystano zestawy symulacyjne GERT. Uczestnicy, analizując dostępność prze-strzeni budynku uczelni, zyskali nową perspektywę użytkownika o ograniczonej sprawności. Ankieta przeprowadzona po zajęciach wskazała na wysoką efektywność tej metody w procesie projektowania przestrzeni dla seniorów. Symulacja pozwala studentom nie tylko zrozumieć potrzeby osób starszych, ale również przekłada się na jakość ich projektów, uwzględniających zasady projektowania uniwersalnego. Dzięki zastosowaniu symulatorów możliwe jest wywołanie empatycznego zaangażowania, co sprzyja rozwijaniu kompetencji społecznych i zwiększa świadomość odpowiedzialności projektanta wobec użytkowników o zróżnicowanych potrzebach, osób starszych, niedowidzących, niedosłyszących, z niepełnosprawnościami stałymi (np.: mózgowe porażenie dziecięce), z niepełnosprawnościami tymczasowymi (np.: powypadkowe złamania kończyn dolnych).