Niniejsze opracowanie jest krótkim zarysem historii rozwoju urbanistycznego Kórnika, małego miasta oddalonego 20 km od Poznania. Szczególny nacisk położono na rozwój centralnego placu w mieście – rynku. Początkowo rynek w miastach pełnił funkcję placu targowego. Wraz z rozwojem funkcji miejskich przy rynkach powstawały główne budowle miejskie: ratusz, kościół czy waga miejska. Po wycofaniu funkcji targowych rynki pozostały głównym, centralnym punktem życia społecznego. Na rynkach odbywały się główne wydarzenia i uroczystości, ale przede wszystkim pełniły one funkcję miejsca spotkań obywateli. Wraz z rozwojem zamożności miast rynki ozdabiane były zielenią, stawiano na nich ławki, upiększano je. Na przełomie XX i XXI w. nadszedł czas „wielkiej renowacji rynków”, która doprowadziła do tego, że wszystkie wyglądają podobnie – betonowe donice z kwiatami, fontanny i miejsca parkingowe. Nie zachęcają mieszkańców, szczególnie starszych, do odpoczynku, a wręcz w związku z brakiem osłaniającej zieleni uniemożliwiają go. Zabetonowany plac z fontanną i mnóstwo samochodów – taki obraz rynku pozostawimy następnym pokoleniom.