Zarówno realistyczne, jak i abstrakcyjne działania w obszarze rysunku i malarstwa wiążą się z podobnymi problemami badawczymi. Udana kompozycja to harmonijnie zsynchronizowany układ komponentów podlegający zachodzącym między nimi interakcjom. Dynamika napięć pomiędzy formami wpływa na percepcję dzieła. Przejście od realistycznego do abstrakcyjnego ujęcia danego tematu wymaga dokonania analizy współbrzmień między poszczególnymi elementami kompozycji oraz odejścia od ilustracyjnej narracji. Rytmy oraz kierunki tworzone przez formy decydują o charakterze kompozycji. Statyczny układ oddziałuje na odbiorcę w odmienny sposób niż dynamiczny. Rysowanie jest procesem. Abstrakcyjne działania są konsekwencją dokładnej analizy rzeczywistości. Punktem wyjścia czysto konceptualnych poszukiwań powinien być zawsze świat obiektywny. Eksploracja materii prowadzi do przekształceń, dzięki którym możliwe jest ujęcie rzeczywistości w zindywidualizowany, niepowtarzalny sposób, umożliwia się odbiorcy niepowtarzalne doświadczenia wizualne niezależnie od tematu rysunku. Najbardziej niepozorny, banalny obiekt może stanowić inspirację do działań rysunkowo- -malarskich. To, w jaki sposób artysta dokona przekształcenia formy, decyduje o percepcji odbiorcy. Zaawansowana transformacja modelu oddala od oczywistych asocjacji, dzięki czemu zaangażowanie intelektualno-emocjonalne zarówno artysty, jak i odbiorcy ulega intensyfikacji. Sztuka jako doskonałe narzędzie komunikacyjne pozwala przekazać istotne informacje dotyczące również czegoś poza tym, co potrafimy nazwać.