Niekontrolowany rozwój współczesnych miast i coraz większy chaos przestrzenny są zjawiskami powszechnymi. Swoboda kształtowania przestrzeni współczesnych miast jest coraz większa a poziom jej złożoności systematycznie rośnie. Wobec zauważalnych problemów związanych z brakiem czytelności ośrodków miejskich i zagrożeniem dla ich sprawnego funkcjonowania, postulowana jest potrzeba ochrony struktur urbanistyczno-architektonicznych decydujących o ich równowadze. Najczęściej są to założenia historyczne, złożone z obiektów o wyjątkowo wartościowej architekturze. Struktury tego typu stanowią tzw. formy silne. Mają nie tylko znaczenie symboliczne ale w dużym stopniu porządkują tkankę miejską. Nadają przestrzeni specyficzny charakter miejskości, decydują o tożsamości miast. Działania inwestycyjne prowadzone w tych strefach są ryzykowane. Wymagają odpowiedniego przygotowania, wnikliwych analiz, badań o szerokim zasięgu, przy udziale specjalistów wielu dziedzin. Wprowadzanie zbyt awangardowych rozwiązań może doprowadzić do degradacji zastanych wartości. Skutki błędnych decyzji mogą mieć negatywny wpływ na wizerunek miasta. W takich sytuacjach wskazane wydaje się przestrzeganie zasady kontinuum polegającej na umiejętnym łączeniu przeszłości z teraźniejszością ale także na przewidywaniu skutków naszych działań w przyszłości.