W ostatnich latach w Polsce zrealizowano wiele projektów rewitalizacji obiektów poprzemysłowych, które zyskują coraz większe znaczenie zarówno z punktu widzenia ochrony dziedzictwa kulturowego, jak i z perspektywy rozwoju urbanistycznego. Proces rewitalizacji obiektów przemysłowych staje się popularnym kierunkiem badań, wskazując na możliwości adaptacji historycznych budynków do nowych, współczesnych funkcji. W artykule przedstawiono historię Cukrowni Żnin w kontekście przemian gospodarczych w polskim przemyśle cukrowniczym, a także jej unikatową rewitalizację jako przykład integracji tradycyjnej architektury z potrzebami rynku hotelarsko-rekreacyjnego. Atrakcyjna lokalizacja Żnina względem innych miejsc turystycznych w regionie dodatkowo sprzyja komercjalizacji obiektu. Projekt wyróżnia się dbałością o zachowanie tożsamości miejsca, obejmując recykling materiałów i zachowanie oryginalnych struktur budowlanych. Dzięki wprowadzeniu funkcji hotelowych, konferencyjnych oraz rekreacyjnych, przestrzeń dawnej cukrowni stanowi obecnie nowoczesny kompleks o dużej wartości turystycznej i społeczno-ekonomicznej. Przykład ten stanowi inspirację dla podobnych przedsięwzięć, ukazując, że historyczne obiekty mogą pełnić istotną rolę we współczesnych przestrzeniach miejskich, łącząc przeszłość z teraźniejszością i wspierając rozwój lokalnych społeczności.