W artykule poruszono problem wspomagania procesów myślowych, pogłębiania, rozwijania wyobraźni oraz świadomości w odniesieniu do procesów dydaktycznych i projektowych. Bodziec, aktywacja, interpretacja, wyobrażenie, wzmocnienie sformułowania znajdujące miejsce w sferze nauki, aktywizowane oraz modyfikowane na potrzeby realizacji konkretnych działań w obszarze edukacji przekładają się na pożądany progres i aktywność twórczą. Uruchomienie autonomii interpretacyjnej implikuje niekonwencjonalne rozwiązania, niejednokrotnie otwierające nowe płaszczyzny działania lub łączące dotąd odległe, tym samym pozytywnie wpływając na podniesienie poziomu kreatywności. Wykraczanie poza standardy ram programowych, w kontekście swobody prowadzenia badań, poszerza spectrum rozwiązań projektowych, autorskich wypowiedzi, a także indywidualnego spojrzenia na problem. Rodzaj swoistego konektywizmu uczymy się, gdziekolwiek jesteśmy, robiąc cokolwiek i w każdej chwili zmodyfikowanego na potrzeby danej dziedziny czy obszaru badań stanowi element układanki mającej przełożenie na charakter środowiska zewnętrznego i jakość egzystencji. Wzbogacona doświadczeniem interdyscyplinarność prowadzonych działań objawia się manifestem samodzielnego myślenia i kreatywnych wypowiedzi, będąc przy tym źródłem edukacyjnych doświadczeń i czynnikiem optymalizującym procesy dydaktyczne oraz projektowe.