Nauczanie architektury jest procesem, w którym istotnym elementem jest doświadczanie trzech wymiarów przestrzeni Obiekty istniejące, krajobrazy , zespoły zieleni i zabudowy poznawanie in situ dają podstawy rozwojowe dla kształtowania wyobraźni przestrzennej. Prowadząc studia przestrzeń za pomocą rysunku, szkicu odręcznego poddajemy badaniu występujące w niej relacje proporcji rozkładu akcentów kompozycyjnych, głębię perspektywy. Współczesne narzędzia do architektonicznego projektowania komputerowego znakomicie ograniczają badanie przestrzeni in situ. Okres zdalnego nauczania podczas pandemii spowodował, że doświadczenie trójwymiaru (3D) zastąpione zostało przekazem płaskim (2D). Zarówno uczący jak i studenci, dokonując przekazu informacji 3D za pomocą narzędzi 2D (ekran komputera), w krótkim czasie zaobserwowali niekorzystne zmiany w funkcjonowaniu swojego organizmu. Odnotowano narastające dolegliwości bólowe kręgosłupa, cierpnięcia dłoni, oraz osłabienie pracy narządu wzroku. W takim przypadku konieczne stają się wspomagające ćwiczenia usprawniające wybrane partie mięśni. Podjęte działania rehabilitacyjne dotyczyły poprawy funkcjonowania organizmu, rejony pracy z ciałem zostały wytypowane na bazie przeprowadzonego kwestionariusza ankiety, zarówno u wykładowców (50) jaki i studentów (50) a pilotażowe działania fizjoterapeutyczne na wybranych jednostkach, które wyraziły dobrowolność udziału w projekcie zostały zastosowane po uprzednim przeprowadzeniu procesu diagnostycznego.